zaterdag 23 februari 2008

De Nuance van de NRC 50

De Franse journalist Bernard-Henry Levy wordt door nogal wat serieuze intellectuelen gezien als een dwaas, die dingen zegt als dit: "America is often demonized abroad," Mr. Levy said. "The best way to respond to such demonization is to show that America is a great nation that makes some mistakes - but it's a great country nevertheless. What's surprised me is that this country is in much less of a crisis that what's being said abroad. Democracy here is more sane than is supposed elsewhere."
"Anti-Americanism is a plague," he said. "Say what you will about America - but it still stands for fighting for truth and justice."'

Bernard wordt ook gezien als een pro-Israel lobbyist, die maar al te graag kritiek op het zionisme in verband brengt met antisemitisme.

Bernard-Henry Levy is ook epris van mevrouw Hirsi Magan/Ali, die in zijn aanwezigheid geprezen werd als, houdt u vast, een "Voltaire van onze tijd," die daarrom ook door Frankrijk financieel beschermd moet worden in de Verenigde Staten, wat de Fransen net als de Nederlanders terecht niet van plan zijn te doen.

De gekte rond mevrouw Magan/Ali krijgt steeds absurdere vormen. Zo schrijft de NRC-journalist Marc Chavannes vandaag het volgende in de slijpsteen voor de geest: 'Of de regering het wil of niet, Hirsi Ali is een uithangbord van Nederland geworden. Na Johan Cruijff is zij waarschijnlijk de bekendste Nederlander in het buitenland.' Toe maar. In wat soort milieu vertoeft de NRC-journalist? Ik zou zeggen dat Rembrandt bekender is dan mevrouw Ali, en Spinoza, en Erasmus, en Vermeer, en Van Gogh, en Mondriaan, mensen dus die voor de beeldende kunst en het denken van grote betekenis zijn geweest. Kennelijk allen te verwaarlozen types in het mens- en wereldbeeld van Marc Chavannes. Wat voor intellectuele lichtgewichten werken er allemaal nog meer voor de slijpsteen van de geest? Lezer Jaap Engelsman schrijft in een vandaag gepubliceerde brief aan de NRC: 'Frank Ankersmit (NRC, 11 februari) kent grote politiek-historische betekenis toe aan, zoals hij schrijft, "de bekende uitspraak van Voltaire: ik vind Uw ideeen volstrekt weerzinwekkend, maar ik ben bereid mijn leven te riskeren voor uw vrijheid om die te uiten." Die uitspraak is in het werk van Voltaire nooit gevonden. Het sprookje dat hij zijn leven over had voor de waarheid, is in de wereld gebracht door de Britse schrijfster E.B. Hall... Op 8 februari 1776 schreef Voltaire... in een brief: "Ik ben dol op de waarheid, maar beslist niet op het martelaarschap."' Dat weten we ook weer.

Frank Ankersmit had dit geschreven: "Er is de bekende uitspraak van Voltaire: ‘ik vind Uw ideeën volstrekt weerzinwekkend, maar ik ben bereid mijn leven te riskeren voor uw vrijheid om die te uiten’.
Die uitspraak is even precedentloos als beslissend in heel de politieke geschiedenis van de mensheid."

Kortom Ankersmit's hele betoog berustte op een nooit door Voltaire gedane uitspraak die "even precendentloos als beslissend (is) in heel de politieke geschiedenis van de mensheid."

Zie: http://martijn.religionresearch.org/?p=2430

Wie is nu Frank Ankersmit die deze nonsense in de NRC heeft geschreven? Ankersmit is hoogleraar intellectuele en theoretische geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen, die, zet u schrap, zijn studies geschiedenis en filosofie afrondde met een proefschrift getiteld "Narrative Logic," een verdediging van de wetenschappelijkheid van de historische kennis. Met behulp van het narrativisme blies hij geheel eigenhandig het historisme nieuw leven in en gaf hij de geschiedenis weer een eigen onbetwistbare identiteit," althans, zo beweren zijn volgelingen. Alleen blijkt nu dat de professor niet sterk is in het checken van zijn bronnen, wat toch een wetenschappelijke verplichting is van de eerste orde. Ondanks een aantoonbaar gebrek aan kennis timmert Ankersmit flink aan de weg, heeft over van alles en nog wat een mening en treedt graag onvoldoende voorbereid in de publiciteit. Het zal de nuance van de NRC wel zijn waarom ze deze praatjesmaker regelmatig de ruimte geven.

Het niveau van de Nederlandse intellectuelen is bedroevend laag. Ze zijn vooral ideologisch bevlogen, tegenwoordig in rechtse zin. Ze kwekken maar raak, en de kranten publiceren al deze ongecontroleerde praatjes ongecheckt. En zo help de lamme de blinde de brug over.

donderdag 21 februari 2008

Twan Huys 3


Al enige tijd leven we in een virtuele werkelijkheid. Vandaag opent de NRC met het bericht: 'Multinationals betalen vrijwel geen belasting
Gepubliceerd: 21 februari 2008 13:06 Gewijzigd: 21 februari 2008 18:29
Door onze redacteur Joep Dohmen
Rotterdam, 21 febr. Een groeiend aantal Nederlandse multinationals betaalt geen of nauwelijks vennootschapsbelasting meer in Nederland. Dat scheelt de schatkist jaarlijks aanzienlijke bedragen. Dat verklaren ambtenaren van de Belastingdienst tegenover NRC Handelsblad. De bedrijven maken gebruik van ontwijkconstructies die de Nederlandse wetgever mogelijk maakt in de Wet werken aan winst, die 1 januari 2007 is ingevoerd.' Precies ernaast staat iets over hoe de socialistische voorman Den Uyl, die de werkgelegenheidspolitiek van Hitler bewonderde, op eigen houtje, volstrekt ondemocratisch, juridische bewijzen verduisterde om zo prins Bernhard te redden, en daarmee het koningschap en daarmee de gevestigde orde.
Multinationals_betalen_vrijwel_geen_belasting
Op televisie kondigde NOVA-presentator Twan Huys zojuist opgewonden aan dat hij na de reclame met madeleine Albright gaat praten zodat zij reclame kan maken voor haar nieuwe boek. Ik wed bij deze met iedereen om een fles goede wijn dat Huys het volgende niet ter sprake zal brengen. Zes jaar geleden schreef ik dit:
''waarom steeg er geen golf van verontwaardiging op in onze democratische, tolerante, humanistische samenlevingen nadat op 4 maart 2000 Denis Halliday, de voormalige VN-coordinator van het Humanitaire Programma in Irak het Westerse publiek erop wees dat wij de mensenrechten in Irak op grote schaal schenden. Na uit protest te zijn opgestapt verklaarde hij in The Guardian: 'Ik had de opdracht gekregen om een politiek te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een miljoen individuen, kinderen en volwassenen, heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime, Saddam Hoessein, de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen of hun ouders door gebrek aan gezuiverd water. Duidelijk is dat de Veiligheids Raad momenteel zijn boekje te buiten gaat, want zijn acties ondermijnen hier het eigen handvest… De geschiedenis zal de verantwoordelijken afstraffen.' Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma '60 Minutes.' Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Met andere woorden: een ongewapend, hulpeloos kind wordt opgeofferd voor een getrainde militair die zich wel kan verdedigen. Burgers worden opgeofferd voor militairen, de omgekeerde wereld, meer dan 1000 jaar nadat in het jaar 975 in het Zuid-Franse Le Pui voor het eerst in de geschiedenis de bescherming van burgers tegen oorlogsgeweld werd vastgelegd. Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright bevorderd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te 'idealistisch' was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar 'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.''
Twan Huys is precies het tegenovergestelde van echte journalisten, iemand die verrukt is om een Amerikaanse politica aan het woord te laten die een oorlogsmisdadigster is, iemand die het niet afkeurde dat het Amerikaanse beleid waar zij mede verantwoordelijk voor was volgens de VN meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven had gebracht. Twan Huys is iemand die het ook prachtig zou hebben gevonden om Adolf Eichmann te interviewen, als de nazi's gewonnen hadden. De Twan Huysen van de wereld zijn zo onnozel dat ze niet beseffen dat alles wat ze doen in feite een onderdeel is geworden van de virtuele werkelijkheid.

woensdag 20 februari 2008

Het Israelisch Expansionisme 71

'More than one-third of illegal settlements built on private Palestinian land: Report
The Associated Press

JERUSALEM: More than one-third of Israel's 122 West Bank settlements were built on land confiscated from private Palestinian owners on security grounds, including some erected after the Israeli Supreme Court outlawed such seizures three decades ago, the Haaretz newspaper reported on Monday.Israel's settlements, built on land captured in the 1967 Middle East war, have been a contentious enterprise throughout the decades, and a major source of friction with the Palestinians and the international community.Setlement critics maintain that international law allows the seizure of occupied territory, but only for military needs. In 1979 Israel's Supreme Court banned the military's widespread practice of seizing privately owned West Bank land on security grounds, then turning it over to settlers.The 44 settlements that Haaretz identified as being built on private Palestinian land are home to tens of thousands of Israelis. At least 19 were built after 1979, the newspaper said.Haaretz said it based its report on an Israeli military database whose publication the Defense Ministry is fighting. The Israeli military was not immediately available for comment.The data "prove that systematic land theft for the purpose of establishing settlements was carried out via a fictitious and completely illegal use of the term 'military necessity,'" Haaretz cited attorney Michael Sfard as saying. Sfard represents several Palestinians whose property has been taken over by settlers.The Haaretz article confirmed a report last year by the anti-settlement watchdog group, Peace Now, that about one-third of the land on which settlements stand was seized from private Palestinian owners, much of it after the Supreme Court ban. That report was based on information leaked from the Civil Administration, the Israeli military department responsible for administering civil affairs in the West Bank.Both reports challenge the government's claims that it stopped the land seizures after the ban was enacted.The Defense Ministry has refused to publish its data on settlements, but Peace Now and other organizations have gone to court to have it released under freedom of information laws. A month ago, the Defense Ministry told the court that releasing the information might "damage the state's security and foreign relations."An Israeli government official familiar with the case said at the time that Israel doesn't want the international community to know the true extent of the country's West Bank settlement activity. "Israel won't release the list because it doesn't want to be embarrassed diplomatically," he said.'

The Empire 359



De van oorlogsmisdaden en grootschalig terrorisme verdachte Henry Kissinger.

The Making Of A War Criminal
Video:

"A fascinating, bombshell documentary that should shame Americans, regardless of whether or not ultimate blame finally lies with Kissinger. Should be required viewing for civics classes and would-be public servants alike." -- Brent Simon, Entertainment Today.

Zie: http://www.informationclearinghouse.info/article6623.htm

The Empire 358

'What Do We Stand For?
By Paul Craig Roberts

Americans traditionally thought of their country as a "city upon a hill," a "light unto the world." Today only the deluded think that. Polls show that the rest of the world regards the U.S. and Israel as the two greatest threats to peace.
This is not surprising. In the words of Arthur Silber:
"The Bush administration has announced to the world, and to all Americans, that this is what the United States now stands for: a vicious determination to dominate the world, criminal, genocidal wars of aggression, torture, and an increasingly brutal and brutalizing authoritarian state at home. That is what we stand for."
Addressing his fellow Americans, Silber asks the paramount question: "why do you support" these horrors?
His question goes to the heart of the matter. Do we Americans have any honor, any humanity, any integrity, any awareness of the crimes our government is committing in our name? Do we have a moral conscience?
How can a moral conscience be reconciled with our continuing to tolerate our government which has invaded two countries on the basis of lies and deception, destroyed their civilian infrastructures and murdered hundreds of thousands of men, women, and children?
The killing and occupation continue even though we now know that the invasions were based on lies and fabricated "evidence." The entire world knows this. Yet Americans continue to act as if the gratuitous invasions, the gratuitous killing, and the gratuitous destruction are justified. There is no end of it in sight.
If Americans have any honor, how can they betray their Founding Fathers, who gave them liberty, by tolerating a government that claims immunity to law and the Constitution and is erecting a police state in their midst?
Answers to these questions vary. Some reply that a fearful and deceived American public seeks safety from terrorists in government power.
Others answer that a majority of Americans finally understand the evil that Bush has set loose and tried to stop him by voting out the Republicans in November 2006 and putting the Democrats in control of Congress – all to no effect – and are now demoralized as neither party gives a hoot for public opinion or has a moral conscience.
The people ask over and over, "What can we do?"
Very little when the institutions put in place to protect the people from tyranny fail. In the U.S., the institutions have failed across the board.
The freedom and independence of the watchdog press was destroyed by the media concentration that was permitted by the Clinton administration and Congress. Americans who rely on traditional print and TV media simply have no idea what is afoot.
Political competition failed when the opposition party became a "me-too" party. The Democrats even confirmed as attorney general Michael Mukasey, an authoritarian who refuses to condemn torture and whose rulings as a federal judge undermined habeas corpus. Such a person is now the highest law enforcement officer in the United States.'

Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article19374.htm

The Empire 357


'JFK murder 'transcript' unveiled
Officials in Dallas, Texas, have unveiled the purported transcript of a conversation between US President John F Kennedy's assassin and another man.
The transcript records an alleged conversation between assassin Lee Harvey Oswald and Jack Ruby, who killed Oswald before he could face trial.
The two men discuss a plot to kill the president a month before his 22 November 1963 murder in Dallas.
A Dallas official said he did not know whether the transcript was genuine.
Conspiracy debate
The transcript was found in a Dallas courthouse safe with other papers related to the assassination.
Dallas County District Attorney Craig Watkins said he was told about the contents of the safe when he took office in 2007.
He showed a news conference the alleged transcript, a leather gun holster used to carry the gun that Ruby shot Oswald with, and a movie contract signed by Henry Wade - the Dallas District Attorney when Mr Kennedy was killed.
"We don't know if this is an actual conversation or not," said Mr Watkins.
"It will open up the debate as to whether or not there was a conspiracy to assassinate the president."
Staff at Mr Watkins' office have been busy cataloguing the items since the safe was opened last year.'

De Israelische Terreur 325




De van oorlogsmisdaden en terrorisme verdachte Israelische generaal Doron Almog.


In de nieuwsbrief van NRC wordt er met geen woord over gerept, maar wel in de buitenlandse media, zoals de Guardian en de Independent. Waarom zou dat zijn? Waarom die selectieve berichtgeving? Als het een Palestijnse verdachte was geweest zou er wel aandacht aan zijn besteed. Volgens mijn informatie komen regelmatig via Schiphol Israelische oorlogsmisdadigers Nederland binnen. Zouden de Nederlandse autoriteiten dit niet weten? En als ze het weten, waarom ondernemen ze dan geen actie?
De Guardian bericht:

"Papers reveal how alleged war criminal escaped UK arrest.

'Scotland Yard allowed a suspected war criminal to escape from Britain partly because they feared an attempt to stop him would lead to a gun battle at Heathrow airport, police documents seen by the Guardian reveal. The former senior Israeli officer was supposed to be detained as he arrived in London for a speaking engagement, after a British court had ordered his arrest. But detectives looked on as he landed, then hid on the plane for two hours, before flying off to avoid arrest.

A British court had issued a secret arrest warrant for Major General Doron Almog for the alleged war crime under the Geneva convention of ordering the demolition of 59 civilian Palestinian homes.

Israeli diplomats were tipped off after Almog's plane left Israel on September 11 2005. Once it landed in London a military attache from the Israeli embassy boarded the jet and warned Almog to stay on board. He refused to leave the plane until it took off again for Israel, two hours later.

The war crimes arrest warrant was issued by senior district judge Timothy Workman, after an application by British lawyers acting for Palestinian victims of the demolition in 2002 in Gaza. Under British law on war crimes UK courts have jurisdiction to try suspects even if the alleged crimes are committed abroad.

Almog, commanding officer of the Israeli defence forces' southern command from December 2000 to July 2003, was due to arrive at 1.25pm on a flight belonging to El Al, Israel's national carrier.

Those who obtained the warrant say police made errors. The document is written by detective superintendent John MacBrayne, from the counter-terrorism command, who was in charge on the day. It was drafted in response to an Independent Police Complaints Commission investigation.

MacBrayne wrote of events the day Almog landed at Heathrow: "Consideration was given to boarding the El Al flight and DSU MacBrayne sought clarification of his powers to do so with those officials present." Top detectives were told that police routinely boarded flights, but were not sure if they could do so without the permission of the airline.

"It was confirmed that El Al were refusing voluntary access to the plane ... another consideration being that El Al flights carried armed air marshals which raised issues round public safety. There was also no intelligence as to whether Mr Almog would have been travelling with personal security as befitted his status, armed or otherwise. DSU MacBrayne took the considered opinion that, as access to the plane would not be consensual, there existed a real threat of an armed confrontation."

Daniel Machover, a solicitor involved in gaining the warrant, said police did not need permission to board the plane, and could also have stopped it taking off until Almog emerged. The document reveals that before the planned arrest Scotland Yard consulted a police unit called the Communities Tensions Team, for advice on reaction in the British Jewish community. A "trusted partner" of the police, a Jewish contact, was also involved.

The warrant, issued at Bow Street magistrates court, central London, is believed to be the first of its kind issued in Britain against an Israeli national over conduct in the conflict with Palestinians. The attorney general would have had to sanction a prosecution before it went ahead.

Speaking days after avoiding the arrest, Almog told the Guardian he was advised not to leave the plane by the cabin crew. "I don't know how he [the military attache] found out but I am glad he did. It was also fortunate that I was flying with El Al as they are loyal. I don't know what would have happened if I had been on a British Airways flight."

Almog said: "As a soldier and a general, I have never committed a crime. Many times I have saved Palestinian lives by risking my life and the lives of my soldiers."'

Zie: http://www.guardian.co.uk/uk/2008/feb/20/uksecurity.israelandthepalestinians En:
http://www.depers.nl/buitenland/174178/Politie-liet-Israelische-generaal-lopen.html En: http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/keeping-the-peace-the-el-al-flight-and-the-israeli-army-officer-784407.html

maandag 18 februari 2008

De Commerciele Massamedia 113


Dit zijn cijfers van de organisatie If Americans Knew:
In 2004 werden 107 Israeli's gedood en 821 Palestijnen. Hoe berichtten de Amerikaanse commerciele massamedia daarover. ABC berichtte meer dan drie keer zo veel over joods-Israelische doden dan Palestijnse doden, CBS bijna vier keer zo veel en NBC 4 keer zoveel over joods-Israelische dan Palestijnse doden. Conclusie: Israelische doden zijn voor deze Amerikaanse netwerken veel belangrijker dan Palestijnse doden. De vraag is waarom? De vraag is ook: waarom vertekenen die commerciele massamedia deze informatie? Welk belang dienen ze?
Dan het aantal kinderdoden. Elk kind is per definitie onschuldig. De dood van een kind is dan ook voor een westerse Verlichte democraat - naar ik aanneem - geen reden om onderscheid te maken. Fout, dan doet hij/zij wel. In 2004 werden er bijna 22 keer meer Palestijnse kinderen gedood dan joods-Israelische in een periode die volgens de westerse commerciele massamedia "relatief kalm" was. De New York Times die al het nieuws drukt dat geschikt is om afgedrukt te worden besteedde bijna 7 keer zo veel aandacht aan een dood joods-Israelisch kind dan aan een dood Palestijns kind. Het gaat hier om in totaal 8 joods Israelische kinderen en 179 Palestijnse kinderen. ABC berichtte 9 keer meer over een dood joods-Israelisch kind dan een Palestijns kind, CBS 13 keer en NBC 10 keer.
Vanwaar deze gigantische vertekening? Waarom is een joods Israelisch kind van 7 tot 13 keer belangrijker dan een Palestijns kind in de strijd om aandacht? Racisme? Nee? Waarom dan?
Ik denk dat de cijfers in de Nederlandse commerciele massamedia niet wezenlijk verschillen van de Amerikaanse. Alleen in Nederland verricht men geen onderzoek hiernaar. In Nederland hebben we wel veel academici die perswetenschappen doen, maar die snurken vooral of willen zo snel mogelijk met hun hoofd op tv en willen dus niet controversieel lijken. En dat ben je onmiddellijk wanneer men hier de commerciele massamedia bekritiseert. Vandaar dat u ook nooit een item over Palestijnse- en joods Israelische doden kritisch behandeld ziet in bijvoorbeeld De Leugen Regeert van de voormalige socialisten van de VARA en hun dode haan. En ook niet in De Nieuwe Reporter, een slaapverwekkende gesubsidieerde website waar Nederlandse journalisten elkaar het balletje toespelen. Als men daar een kritisch stuk schrijft als letwel journalist dan krijgt men dit te lezen: stan van houcke Your comment is awaiting moderation. februari 18th, 2008 at 7:18 pm Moderation? And how about our famous freedom of speech. Dames en heren, nieuwe verslaggevers, ik ben 60 jaar oud en al meer dan 35 jaar journalist. Ik heb radio gemaakt, tv gedaan, weekbladjournalistiek bedreven, boeken geschreven en nu Moderation? Door wie? Door wat? Waarom? Moderation? Weet u eigenlijk wat het betekent? Het betekent: gematigdheid, afremming of eerste openbaar examen voor de graad van BA in Oxford. Als zelfstandig naamwoord heeft het geen andere betekenis. Wel bestaat het werkwoord to moderate, hetgeen onder andere betekent: presideren, voorzitten. Mocht u het laatste bedoelen, dan begrijp ik niet waarom we moeten wachten voordat er voorgezeten kan worden. Plaats het gewoon en mocht het niet aan fatsoensnormen voldoen dan kunt u het altijd nog achteraf gemotiveerd verwijderen, maar u kunt het natuurlijk nooit vooraf ongemotiveerd censureren. Zeker niet als u betaald wordt door de gemeenschap en we in een vrij en democratisch land wonen. Journalisten zouden werkelijk de laatsten moeten zijn om censuur toe te passen. Nietwaar, jongelui?

De Israelische Terreur 324


'Nearly 500 people attended Alison Wier's talks in Greenwich library on Thursday and Saturday (events reinstated after extremist Zionists tried to have it canceled). For those who never heard Alison speak or those who want to share with their colleagues, here is a short video about Alison: http://www.youtube.com/watch?v=mDHNNtyjfts
Website: http://ifamericansknew.org/
A lot of media coverage of the controversy but Alison's talks are about how the media choses not to report the reality of Israel and Palestine. In fact, I just took time to write a few snippets of storied from these past few days that you would not have seen on CNN, Fox, Time Magazine, or NY Times:
- After generations of occupation, Valentine's Day has meant little in the Gaza Strip. But the flowers that lovers presented in Europe have. Majed Hadaeid, 43, knows that better than most, as he watches livestock make a meal of the flowers he had hoped to export to Europe. "I have 130 dunams (32 acres)," he says. "All carnations, in 30 different colours, and varieties yielding 16-17 million blossoms per year." In all, about 480 dunams of plantation produce on average 60 million flowers a year in Gaza between mid-November and mid-May. The seasonal export brings five million dollars in revenue, and means 4,000 jobs.
- "Fayezza Qabb, 67 Year old women dies in West Bank Village when Israeli occupation officer at checkpoint refused to allow her to get to Palestinian Hopsital." 2/15/2008
- "The latest round of Israeli massacres in Gaza has resulted in the brutal killings of eight members of Al Fayeq family in Bureij Refugee camp, Gaza City as they sat in their own house. An American-made F16 fighter plane targeted Ayman Al Fayeq’s house in the evening. Ayman, his wife, his daughter, and five other members of the family were found under the rubble. 40 other people, mostly women and children were injured, some critically. The death toll is expected to rise." 2/15/2008
- "The eight-month closure of Gaza has created "grim and miserable" conditions that deprive Palestinians of their basic dignity" according to the U.N.'s humanitarian chief (2/15/08).
- Israeli occupation authorities raided dozens of homes, money changers and
businesses throughout the West Bank stealing hundreds of thousands worth of money and precious items (they gave the public excuse that money was being funneled to support the resistance, what they call terrorism but offered no prof and took no one to court). 2/11/08 http://www.ochaopt.org/documents/Gaza%20Feb_08_2008.pdf
- Amnesty International: Israeli army destroying Palestinian homes "Every single home in the West Bank villages of Humsa and Hadidiya is slated for destruction. The Israeli army has declared most of the Jordan Valley, where the villages are situated, as a "closed military area" from which the local Palestinian population is barred. The local Palestinian population – which has been there since long before Israeli forces occupied the area four decades ago – is being put under increasing pressure to leave the area. In contrast, Israeli settlements – established in blatant violation of international law – continue to be expanded in the area and Israeli settlers are allowed to move freely and use vast quantities of water." http://www.commondreams.org/news2008/0214-18.htm
============
ACTION 1: Popular Conference for Palestinians in the U.S. 2008
A historic gathering of the Palestinian people in the US will take place in Chicago, Illinois the weekend of August 8, 2008, the 60th anniversary of Al-Nakba. PLEASE PUT THIS reminder ON YOUR Work , School, Masjed , Church , cell phone, Ipod , Iphone , Facebook page, Myspace book , anywhere you can reach out your fellow Palestinians,
WE cannot do it without you. This is a self-funded and supported project so go to http://www.palestineconference.org/
to help and join. YOu can now preregister on the Website.
It's your chance to meet your fellow Palestinian in almost every field , it's a celebration of Unity , Culture and Identity . ================== ACTION 2
The Palestinian Summer Celebration 2008: 15 June 2008 – 17 August 2008
June 15th – July 13th 2008 (first month)
July 14th – August 17th 2008 (second month)
Come and celebrate Palestine, learn Arabic, study history, know the people and their culture, share some time with local families and volunteer with a local community organization.
http://www.sirajcenter.org/index.php?option=com_content&task=view&id=16&Itemid=1
The Palestinian summer celebration is a unique annual program that gives people from all over the world the chance to encounter the life and culture in Palestine in addition to donating some of their time to a local community organization through voluntary work and internships. The Palestinian summer celebration 2008 will take place in the Bethlehem area in Palestine, between June 15th and August 17th 2008. The annual celebration is organized by Siraj Center for Holy Land Studies http://www.blogger.com/www.sirajcenter.org in partnership with Bethlehem University http://www.blogger.com/www.bethlehem.edu and the US based Society for Biblical Studies, http://www.blogger.com/www.sbsedu.org.
Participants will also have the opportunity to listen and question high level speakers of various positions and expertise.
The 2007 participants developed videos explaining their time and experience during the 2007 Summer Celebration: http://www.youtube.com/watch?v=5JQ-PsklS04
http://www.youtube.com/watch?v=YQ5jzZHqvnY
http://www.youtube.com/watch?v=H0PHXE1-TYg
http://www.youtube.com/watch?v=T1MMve_qHK0
They have written about their time: http://www.sirajcenter.org/s-blogs.htm
The program includes, studying Arabic, History and Theology at Bethlehem University, living with local families, volunteering with local community organizations in addition for touring Palestine and enjoy its beauty and culture and have a firsthand experience of the political situation. Participants will have the chance to have Palestinian Cooking classes, Palestinian Debkeh Dancing training, and during the program, eight films will be screened in the Siraj office. For more information regarding schedules, registration and cost: http://www.sirajcenter.org/index.php?option=com_content&task=view&id=16&Itemid=1
2- Christmas Pilgrimage for Peace: December 28th 2008- January 10th 2009
The Christmas Pilgrimage for Peace is an annual program that gives people from all over the world the opportunity to experience oriental Christmas in Bethlehem celebrated with local families. Moreover, gives participants that chance to more educated about the pledge for Justice and Peace. The Christmas Pilgrimage for Peace, will enrich its participants with the culture of the land, through living and sharing the lives of the people of the land.
for more information: http://www.sirajcenter.org/index.php?option=com_content&task=view&id=15&Itemid=1
George S. Rishmawi
Coordinator,
Siraj, Center For Holy Land Studies
Beit Sahour, Schoold Street
P.O.Box 48
Palestine
Email: george@sirajcenter.org
============
Mazin Qumsiyeh
http://qumsiyeh.org/
http://justicewheels.org/


Betsy Udink 2


Ik heb net deze vragen aan de NRC-hoofdredactie gesteld:

'Geachte hoofdredactie van NRC/Handelsblad,

Als journalist heb ik een simpele vraag: Waarom kent uw bijlage Boeken geen goede eindredactie? En waarom huurt de slijpsteen voor de geest geen vakbekwame journalisten of academici in zodra het gaat om een bespreking van een boek over Pakistan? Is er sprake van te weinig geld, of vindt de hoofdredactie het onderwerp niet belangrijk genoeg, of steunt de NRC bepaalde belangen die baat hebben bij een bespreking zoals die van mevrouw Betsy Udink? Zoals bekend is zij de echtgenote van de carriere diplomaat Marcel Kurpershoek, de voormalige directeur Midden-Oosten op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Een autoriteit dus die de Nederlandse, c.q. westerse belangen dient te behartigen, belangen die zijn echtgenote nooit in het openbaar zal schenden of in gevaar brengen.

Gisteren schreef ik over mevrouw Udink het volgende:

'Dit is Betsy Udink, de echtenote van een carriere diplomaat. Zij heeft twee boeken geschreven, over door de Verenigde Staten gesteunde islamitische dictaturen, 1 over Saoedi-Arabie en en 1 over Pakistan. Het zijn vlot geschreven boeken voor een breed publiek, niet diepgaand, en ook niet echt ter zake kundig. Beide boeken bestaan uit een serie indrukken, meningen, aannames en vooroordelen, die kenmerkend zijn voor iemand uit de westerse middenklasse. Door middel van haar anecdotische verhalen werkt mevrouw Udink mee aan het kweken van een nauw omlijnd ideologisch beeld van de islamitische wereld. Ik zou normaal niets over haar schrijven, ware het niet dat de slijpsteen voor de geest afgelopen vrijdag een kritiek van haar publiceerde op het boek van Benazir Bhutto waaruit overduidelijk blijkt dat Betsy niets van Pakistan begrijpt en waarschijnlijk zeer weinig ervan weet. Zo schrijft ze in haar kritiek: 'Toen Benazir Bhutto in de jaren negentig premier was, bouwde de geheime dienst, geheel buiten haar om, de Taliban op...' Ik concludeer hieruit dat mevrouw Udink geen serieuze analyses heeft gelezen over de ware gang van zaken en ook geen contacten bezit die haar uit de droom kunnen helpen. Het is een probleem waarmee meer carriere diplomaten en hun entourage zitten. En trouwens ook verrassend veel Nederlandse journalisten. Ze zijn, hoe zal ik het zo nauwkeurig mogelijk formuleren, ze zijn... te ideologisch. Ze kijken met een ideologische bril van goed en kwaad naar de wereld en beseffen niet dat de werkelijkheid veel complexer en doortrapter dan dat is. Ze lijken op mensen die ineens vanuit het publiek door een zakkenroller op het podium worden uitgenodigd en dan ineens hun bretels of poederdoos verliezen en het niet eens beseffen. Dit is onschuldig vermaak, iedereen lacht erom. Helaas zijn de beweringen van mensen als Betsy Udink geen vermaak, ze wordt niet aangekondigd als zakkenroller, maar als schrijver of journalist. Ze is geen van beide, ze is de echtgenoot van een carrierediplomaat, die bepaalde belangen dient. Ze schreef een boek over Pakistan dat in korte tijd vijf keer werd gedrukt. 16.000 exemplaren werden ervan verkocht. Helaas, want het is een boek niet gebaseerd op werkelijke kennis.

Zie: http://www.zemzem.org/site/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=31

Iemand die wel weet hoe de zaken in Pakistan zijn georganiseeerd, is de van origine Pakistaanse auteur Tariq Ali, zelf telg uit een vooraanstaande Pakistaanse familie. Over Benazir Bhutto schreef hij ondermeer dit:
'By the time she was re-elected in 1993, she had abandoned all idea of reform, but that she was in a hurry to do something became clear when she appointed her husband minister for investment, making him responsible for all investment offers from home and abroad. It is widely alleged that the couple accumulated $1.5 billion. The high command of the Pakistan People’s Party now became a machine for making money, but without any trickle-down mechanism. This period marked the complete degeneration of the party. All that shame-faced party members could say, when I asked, was that ''everybody does it all over the world,'' thus accepting that the cash nexus was now all that mattered. In foreign policy her legacy was mixed. She refused to sanction an anti-Indian military adventure in Kargil on the Himalayan slopes, but to make up for it, as I wrote in the LRB (15 April 1999), her government backed the Taliban takeover in Kabul – which makes it doubly ironic that Washington and London should be promoting her as a champion of democracy.'Lees verder: http://www.lrb.co.uk/v29/n24/ali_01_.html
Mevrouw Betsy Udink en haar echtgenoot beseffen natuurlijk wat de grenzen van het debat zijn en weten dat ze de pro-Amerika lijn van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken moeten volgen, wil hij tenminste zijn loopbaan succesvol kunnen afronden. Ik vermoed dat dat de reden is van haar kritiekloze beschrijving van Bhutto's politieke nalatenschap. De vermoorde en in Zwitserland wegens corruptie tot gevangenisstraf veroordeelde capo van de Bhutto-mafia, die door de Amerikaanse regering naar voren werd geschoven om Pakistan de schijn van een democratie te geven, moet door de westerse belangen bewierookt blijven als een engel van de democratie. Waarom de NRC iemand die een duidelijk belang heeft een kritiek laat schrijven waarin de staat van dienst van mevrouw Bhutto volkomen kritiekloos wordt behandeld, is tekenend. Ook deze krant steunt een politiek belang en is een ideologische krant. Waarom kunnen in de Angelsaksische pers wel onafhankelijke intellectuelen aan bod komen en hier niet?'

Vanochtend werd ik attent gemaakt op een bericht in de weblog de Volkskrantwatch:

'Het 'PROFIEL' Nieuwe glamour, oude corruptie over Benazir Bhutto van Sacha Kester klopt aardig, maar beperkt zich tot haar corruptie. Resteert een enorm hiaat, namelijk haar financiële en militaire steun aan de Taliban in Afghanistan. En dat is merkwaardig (of verdacht zo u wil), omdat dit vraagstuk actueler is dan ooit, met name in Nederland.Kester heeft duidelijk nog nooit van het boek 'Ghost Wars: The Secret History of the CIA, Afghanistan, and bin Laden, from the Soviet Invasion to September 10, 2001' van Steve Coll gehoord. Het bestaat uit honderden interviews met CIA-mensen, politici, militairen en spionnen uit diverse landen (behalve Rusland). Verplichte kost voor buitenlandjournalisten. Coll werkte tussen 1989 en 1992 voor de Washington Post en werd daar vanaf 1998 eindredacteur. In 1990 ontving hij de Pulitzer prijs voor "explanatory journalism". Wat een prachtige uitdrukking, "explanatory journalism", iets zeldzaams op de buitenlandredactie van de Volkskrant, die zich meer richt op de waan van de dag, grotendeels voorgekauwd door commerciële (Amerikaanse) persagentschappen en militaire persberichten.Zowel Bhutto als de huidige dictator generaal Pervez Musharraf steunden de Taliban om een islamistische regering in Kaboel te bestendigen. Coll schrijft:"Every Pakistani general, liberal or religious, believed in the jihadists by 1999, not from personal Islamic conviction, in most cases, but because the jihadists had proved themselves over many years as the one force able to frighten, flummox and bog down the Hindu-dominated Indian army. About a dozen Indian divisions had been tied up in Kashmir during the late 1990s to suppress a few thousand well-trained, paradise-seeking Islamist guerrillas. What more could Pakistan ask? The jihadist guerrillas were a more practical day-to-day strategic defense against Indian hegemony than even a nuclear bomb. To the west, in Afghanistan, the Taliban provided geopolitical 'strategic depth' against India and protection from rebellion by Pakistan's own restive Pashtun population. For Musharraf, as for many other liberal Pakistani generals, jihad was not a calling, it was a professional imperative. It was something he did at the office."Charlie Wilson, een goedbetaalde Pakistaanse lobbyist en voormalig Congreslid voor Texas hield zijn mond. In de jaren '80 gebruikte hij zijn macht om ervoor te zorgen dat de House Appropriations Committee alle geavanceerde wapens te leveren die de CIA in Afghanistan nodig had. Coll schrijft dat Wilson "de mujaheddin zag door de roze bril van zijn whiskey-romantiek, als edele wilden die streden voor vrijheid, bijna als bijbelse figuren."Bhutto, die ook in het boek wordt geïnterviewd, is heel open over haar steun aan de Taliban, en dat ze daarover consequent gelogen heeft in de tijd dat zij aan de macht was. In een interview uit 2001 met Newsweek verklaart zij onomwonden:"Initially we gave them political and diplomatic support. We also gave them fuel, food, communications, transportation. The Taliban rose up and were embraced by us because we saw them as the ticket to our own economic interests regarding Central Asia. [...] They listened to us. They did depend on our blessing so they didn’t want to annoy us."Alleen haar militaire hulp, via de Pakistaanse geheime dienst ISI, die weer nauw met de CIA samenwerkte, verzwijgt ze hier. De ISI staat bekend als het "geheime leger" en de "onzichtbare regering", en is in de jaren '80 getraind door de CIA om de islamisten te sturen en te voorzien van geld en wapens tegen de Sovjets. Ook de opium steunde de ISI/CIA samenwerking: de handel en export werd door hen gestimuleerd, en dit uitgebreide netwerk is zeer goed gedocumenteerd. Het doel hiervan was het verslaafd maken van de Sovjet-soldaten en het bekostigen van van de oorlog tegen de Sovjet-Unie. Indiase geheime dienst: "The heroin dollars contributed largely to bolstering the Pakistani economy, its nuclear programme and enabled the ISI to sponsor its covert operations in Afghanistan and northern India's disputed Kashmir state." En onder het toegeknepen oog van de VS smokkelde de ISI nucleaire knowhow het land binnen voor het maken van kernwapens (uit Europa, China en Noord-Korea). Voor de VS was het belangrijker de Sovjet-Unie in Afghanistan te verslaan, dan illegale kernwapens, opiumvelden, en de Taliban. (bron: Vital intelligence on the Taliban may rest with its prime sponsor – Pakistan’s ISI)Maar in het 'profiel' van Bhutto door Sacha Kester lezen we hier helemaal niets over. Niets over de ISI/CIA, niets over de steun aan de Taliban, ja zelfs heel Afghanistan als buurland en brandhaard wordt doodgezwegen. Ik laat het aan u over om te raden waarom.'

Zie: http://www.volkskrantblog.nl/bericht.php?id=150402

Geachte hoofdredactie van de NRC,

U zult begrijpen dat ik als journalist, nu helemaal graag zou willen weten waarom u mevrouw Udink een bespreking laat geven van een onderwerp waarvan zij overduidelijk volstrekt onvoldoende afweet. Waarom heeft ze zich niet in het onderwerp verdiept en waarom kreeg zij van u de mogelijkheid om aperte nonsense te verspreiden in de slijpsteen van de geest? Het is mij bekend dat tegenwoordig bij de commerciele massamedia Jan en alleman wordt ingehuurd, zolang ze maar niet controversieel zijn, maar dan nog is de vraag waarom de NRC-hoofdredactie geen elementaire journalistieke normen gebruikt, zoals het checken van de feiten, en het gebruik maken van mensen die geen ander belang hebben dan een journalistiek belang? Bent u niet bang dat het verspreiden van aperte onwaarheden, zoals uw medewerkster mevrouw Udink deed, opgevat kan worden als een vorm van minachting ten opzichte van uw lezers?

In afwachting van uw antwoord,

collegiale groet,

Stan van Houcke'

zondag 17 februari 2008

Betsy Udink



Dit is Betsy Udink, de echtenote van een carriere diplomaat. Zij heeft twee boeken geschreven, over door de Verenigde Staten gesteunde islamitische dictaturen, 1 over Saoedi-Arabie en en 1 over Pakistan. Het zijn vlot geschreven boeken voor een breed publiek, niet diepgaand, en ook niet echt ter zake kundig. Beide boeken bestaan uit een serie indrukken, meningen, aannames en vooroordelen, die kenmerkend zijn voor iemand uit de westerse middenklasse. Door middel van haar anecdotische verhalen werkt mevrouw Udink mee aan het kweken van een nauw omlijnd ideologisch beeld van de islamitische wereld. Ik zou normaal niets over haar schrijven, ware het niet dat de slijpsteen voor de geest afgelopen vrijdag een kritiek van haar publiceerde op het boek van Benazir Bhutto waaruit overduidelijk blijkt dat Betsy niets van Pakistan begrijpt en waarschijnlijk zeer weinig ervan weet. Zo schrijft ze in haar kritiek: 'Toen Benazir Bhutto in de jaren negentig premier was, bouwde de geheime dienst, geheel buiten haar om, de Taliban op...' Ik concludeer hieruit dat mevrouw Udink geen serieuze analyses heeft gelezen over de ware gang van zaken en ook geen contacten bezit die haar uit de droom kunnen helpen. Het is een probleem waarmee meer carriere diplomaten en hun entourage zitten. En trouwens ook verrassend veel Nederlandse journalisten. Ze zijn, hoe zal ik het zo nauwkeurig mogelijk formuleren, ze zijn... te ideologisch. Ze kijken met een ideologische bril van goed en kwaad naar de wereld en beseffen niet dat de werkelijkheid veel complexer en doortrapter dan dat is. Ze lijken op mensen die ineens vanuit het publiek door een zakkenroller op het podium worden uitgenodigd en dan ineens hun bretels of poederdoos verliezen en het niet eens beseffen. Dit is onschuldig vermaak, iedereen lacht erom. Helaas zijn de beweringen van mensen als Betsy Udink geen vermaak, ze wordt niet aangekondigd als zakkenroller, maar als schrijver of journalist. Ze is geen van beide, ze is de echtgenoot van een carrierediplomaat, die bepaalde belangen dient. Ze schreef een boek over Pakistan dat in korte tijd vijf keer werd gedrukt. 16.000 exemplaren werden ervan verkocht. Helaas, want het is een boek niet gebaseerd op werkelijke kennis.. Zie: http://www.zemzem.org/site/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=31

Iemand die wel weet hoe de zaken in Pakistan zijn georganiseeerd, is de van origine Pakistaanse auteur Tariq Ali, zelf telg uit een vooraanstaande Pakistaanse familie. Over Benazir Bhutto schreef hij ondermeer dit:

'By the time she was re-elected in 1993, she had abandoned all idea of reform, but that she was in a hurry to do something became clear when she appointed her husband minister for investment, making him responsible for all investment offers from home and abroad. It is widely alleged that the couple accumulated $1.5 billion. The high command of the Pakistan People’s Party now became a machine for making money, but without any trickle-down mechanism. This period marked the complete degeneration of the party. All that shame-faced party members could say, when I asked, was that ''everybody does it all over the world,'' thus accepting that the cash nexus was now all that mattered. In foreign policy her legacy was mixed. She refused to sanction an anti-Indian military adventure in Kargil on the Himalayan slopes, but to make up for it, as I wrote in the LRB (15 April 1999), her government backed the Taliban takeover in Kabul – which makes it doubly ironic that Washington and London should be promoting her as a champion of democracy.'
Lees verder: http://www.lrb.co.uk/v29/n24/ali_01_.html

Mevrouw Betsy Udink en haar echtgenoot beseffen natuurlijk wat de grenzen van het debat zijn en weten dat ze de pro-Amerika lijn van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken moeten volgen, wil hij tenminste zijn loopbaan succesvol kunnen afronden. Ik vermoed dat dat de reden is van haar kritiekloze beschrijving van Bhutto's politieke nalatenschap. De vermoorde en in Zwitserland wegens corruptie tot gevangenisstraf veroordeelde capo van de Bhutto-mafia, die door de Amerikaanse regering naar voren werd geschoven om Pakistan de schijn van een democratie te geven, moet door de westerse belangen bewierookt blijven als een engel van de democratie. Waarom de NRC iemand die een duidelijk belang heeft een kritiek laat schrijven waarin de staat van dienst van mevrouw Bhutto volkomen kritiekloos wordt behandeld, is tekenend. Ook deze krant steunt een politiek belang en is een ideologische krant. Waarom kunnen in de Angelsaksische pers wel onafhankelijke intellectuelen aan bod komen en hier niet?

The War Against Women


'Tomgram: Ann Jones, The War against Women Never Ends

In recent months, Tomdispatch writers have been on the global road. David Morse returned to the embattled Southern Sudan, accompanying three "lost boys" from a bitter, forgotten civil war; Rebecca Solnit went to the impoverished state of Chiapas, Mexico to meet with the women of the Zapatista rebel movement ("Revolution of the Snails"); and Nick Turse voyaged to Vietnam's Mekong Delta to encounter two victims of a past American War ("Two Men, Two Legs, and Too Much Suffering"), who, thanks largely to the response of American Vietnam veterans, will now receive new artificial legs.
Today, Ann Jones, who, in the wake of the 9/11 attacks, spent several years as a humanitarian aid worker in Afghanistan focusing on the lives of women and wrote a moving book, Kabul in Winter, about her experience, takes us to West Africa and into the chilling nightmare of women's lives in war-torn lands. This is the first of a series of reports she will be writing for Tomdispatch in the coming months. Tom

The War against Women
A Dispatch from the West African FrontBy Ann Jones

Kailahun, Sierra Leone -- Greetings from a war zone that's not Iraq. And not Afghanistan either.
I'm checking in from West Africa, where I've been working with women in three neighboring countries, all recently torn apart by civil wars: Liberia, Sierra Leone, and Côte d'Ivoire. The Iraq debacle has monopolized attention and obscured these "lesser" wars -- now officially "over" -- but millions of West African women are struggling to recover. For them, the war isn't really over at all, not by a long shot. This is the war story that's never truly told. Let me explain.
Surely you remember these conflicts. Liberia's war came in three successive waves lasting 14 years altogether, from 1989 to 2003. Sierra Leone's war started in 1991 when guerillas of the Revolutionary United Front (RUF) of Sierra Leone, trained in Liberia, invaded their own country. The war drew many players and lasted until January 2002, a decade in all. In Côte d'Ivoire, a civil war started in 2002 when northern rebels attempted a coup to oust President Laurent Gbagbo, but by that time the international community had decided to act to prevent any further destabilization of the region. French, African, and later UN peacekeepers stepped in and a treaty was signed in 2003.
So, officially, these countries are no longer "war zones." Accords have been signed. Peacekeeping forces are on duty or close at hand. The UN and international aid agencies are assisting "recovery." Some arms have been surrendered; some refugees have returned from exile. Some men are making mud bricks and building huts to replace the spacious houses of embossed concrete and tile that once graced towns and villages throughout the region. Officially, Liberia, Sierra Leone, and Côte d'Ivoire are now designated "post-conflict zones," but they are so fractured, so traumatized, and -- especially in the cases of Liberia and Sierra Leone -- so devastated and impoverished that they cannot be said to be securely at peace either. Sierra Leone has replaced Afghanistan as the poorest country on the planet and, like Afghanistan, it is a nation of widows.'

Lees verder: http://www.tomdispatch.com/post/174895/ann_jones_the_war_against_women_never_ends

Irak 239

'Iraq: The Lights Have Gone Out, Who Cares
by Ahmed Ali and Dahr Jamail

BAQUBA - Lack of electricity in Baquba has shattered businesses, and the lives of families. Months of power failures has darkened morale everywhere. In Diyala province, just north of Baghdad, a generation has grown up in dark. The province, and its capital Baquba 40 km north of Baghdad has lived with intermittent electricity supply since the times of the sanctions under Saddam Hussein in the 1990s. Came the U.S. in 2003, and everyone thought it would get better.
“I felt happy when the U.S. invaded Iraq because I thought the electricity problem will be solved, and we would have it all the time like other countries,” Abdul-Kareem Hasan, a trader in Baquba told IPS.
But promises of reconstruction by western contractors proved empty, and there is now less electricity than during the sanctions.
In some cities, homes get electricity just an hour or two a day. Sometimes, there is no electricity for a week. People struggle to get alternative source of electricity.
“Big generators are operated privately for distributing electricity to people,” resident Nihad al-Alwan told IPS. “This process implies that a person purchases a generator of certain capacity and gives outlets to people. Each family takes what they need.”
In Baghdad, that can mean a high bill for electricity in addition to paying for scarce and costly food. In many homes the entire income cannot cover the cost of electricity needs.
The failure has fed anger with the government. “If the government were serious about fixing electricity, they could do it easily,” said Abdullah Jumeel, a local employee.
Businesses are down. “We need electricity to operate the machines, and sometimes we go back home without doing anything,” blacksmith Jabar Ameen told IPS. “If there is no electricity, there is no work — and no money.”
Only those who can pay for big generators can operate their factories or keep shops open. But most businesses have shut shop. “As a result, the number of jobs has become more limited, adding to extreme unemployment,” said 51-year-old resident Majeed Kamil.'

Lees verder: http://www.commondreams.org/archive/2008/02/16/7102/